Ik verklaar je voor gek als je het niet doet….

Mocht je nog nooit van de ziekte rabiës hebben gehoord, dan heb je wellicht wel van ‘hondsdolheid’ gehoord. Een ziekte die nog vaak voorkomt in het buitenland. Waarbij wanneer je naar zo’n land reist, de GGD je zal adviseren om je te laten vaccineren.

En wellicht vind je het overbodig. Niet nodig. Want hoe groot is de kans nou eigenlijk?

We hebben inmiddels al vele redenen gehoord waarom mensen zich niet laten inenten:

• Ja maar, ik ga niet naar een speciaal apenbos.
• Ja, ik ga echt geen apen voeren.
• Ja maar, ik ga ook geen honden aaien.
• Ja, maar ik ga niet de jungle in.
• Tja, hoe groot is de kans?

Ik, Evelien, neem je mee naar 2005. Waargebeurd verhaal. Echt.
Maleisisch Borneo. Ik woon er 6 maanden voor een stage.
Voor de kust ligt een tropisch eilandje waar ik regelmatig te vinden was om een paar uurtjes te relaxen. Ik hield altijd zoveel afstand van de jungle en ging zo dicht mogelijk bij de zee zitten. Want in die jungle, daar zitten de apen, makaken om wat specifieker te zijn. Die af en toe het strand opkomen, op zoek naar eten.
En op een dag was er die ene aap. Die 30 andere toeristen voorbij rende, op mij af, zijn klauwen en tanden in mijn bovenbeen zette. Direct naar de EHBO post en de wond spoelen. Op adrenaline ging ik in de regelstand. De pijn kwam later pas.

Met de speedboot ging ik terug naar het vasteland, met de taxi naar de kliniek, waar mijn wond werd schoongemaakt en binnen 48u moest ik een nieuwe Rabiës vaccinatie krijgen. Erg genoeg was die niet verkrijgbaar op Borneo, maar moest het vaccin worden ingevlogen vanuit Kuala Lumpur (are you kidding me!!). Ik had voldoende tijd gelukkig, omdat ik in Nederland al verschillende vaccinaties had gehad voor Rabiës. Maar als ik geen eerder vaccin zou hebben gekregen. I would be in trouble!

Je snapt, dat als ik iemand spreek die twijfelt over vaccinaties tegen Rabiës, wat mijn antwoord gaat zijn… Je kunt nog zo voorzichtig zijn. Maar er zit soms gewoon een brutale aap tussen.

Kan ik dan helemaal nergens meer op reis waar die beesten leven?
Tuurlijk wel. Maar wees op je hoede. Houdt afstand. Ga niet eten als die makaken op de loer liggen.
Pakken ze wat af. Laat ze. Ze kunnen je aanvallen.

Zo gingen wij niet naar het Monkey Forest in Ubud. Koop ik niets bij een foodstall langs de kant van de weg waar de apen op de loer liggen. Steek ik in Ubud de straat over als ze te dichtbij zitten op de daken van de winkels. Bezoek ik geen toeristische plekken waarvan ik weet dat er heel veel zullen zitten.
En ik ga ook niet naar Apenheul met de kids.

En dat is ok. Er is genoeg moois om van te genieten op de wereld.

Of ik er nog wat aan over heb gehouden?
Een flink litteken op mijn bovenbeen.
En een stoer verhaal voor mijn kinderen.